۱- تعامل با جهان پیشرفته و گفتگو با آنچه ما از آن تابو ساخته ایم.
۲- خود تحریمی و محرومیت از بازار تجارت بین المللی گردشگری به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای دیپلماسی اقتصاد جهانی،
۳- عدم توجه به راه های برون رفت از انزوای سیاسی و ژئوپلیتیکی کشور برای افزایش سهم ایران از بازار گردشگری بین المللی.
۴- جایگاه و برنامه دولت و وزارتخانه ایشان در اقتصاد گردشگری خاورمیانه نوین بویژه در مقابل رقبای منطقه ای.
۵- تامین امنیت سرمایه برای سرمایه گذاران این صنعت و ضرورت پیشگیری از پلمپ واحدهای اقامتی و پذیرایی گردشگری
۶- تدوین برنامه استراتژیک دولت و وزارت گردشگری برای تغییر رویکرد از جذب گردشگران کم توان مالی به جذب گردشگران کیفی و متمول جهان
۷- تدوین ارایه برنامه برای حل مشکلات انتقال پول به ایران توسط گردشگران خارجی و عدم استفاده از کارت های اعتباری بین المللی.
۸- ارایه برنامه برای تکمیل واحدهای اقامتی و پذیرایی گردشگری با توجه به چندبرابر شدن قیمت مصالح ساختمانی و هزینه مالی و بانکی برای کمک به رهایی سرمایه گذاران گرفتار در این پروژه ها
۹- فقدان سیستم ارتباط شبکه ای اینترنتی فروش و رزرو و پرداخت آنلاین هتل ها و خدمات فروش تورهای گردشگری ایران.
۱۰- ارایه برنامه برای رفع محدودیت های سلیقه ای توسعه ارتباطی و مخابراتی برای بهره گیری گردشگران از شبکه های اجتماعی، تماس های تلفنی واتساپی و تلگرامی و تبلیغ و آگاه سازی اینستاگرامی برای توسعه بازاریابی دیجیتال و امداد و نجات مسافران و گردشگران
۱۱- از دست رفتن سرمایه گذاران و نیروی کار متخصص شاغل در صنعت هتلداری، راهنمایان تور، و دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری بویژه در ۳ سال اخیر.
۱۲- ارایه برنامه برای آموزش و تربیت نیروی انسانی علاقمند به توسعه صنعت گردشگری و آموزش ضمن خدمت کارکنان در بخش دولتی و خصوصی بویژه در استان ها.
۱۳- ارایه برنامه دولت و مطالبات وزارتخانه برای نوسازی ناوگان حمل و نقل هوایی، زمینی و ریلی کشور به عنوان مهمترین شاخص توسعه گردشگری.
۱۴- ارایه برنامه دولت برای افزایش رفاه عمومی، افزایش قدرت خرید برنامه های سفر و مدیریت اوقات فراغت شهروندان و حذف برنامه سفر از سبد هزینه ای خانوار بویژه قشر متوسط جامعه و رونق مجدد بیابان خوابی و خیابان خوابی مسافران در مقابل ضریب سطح اشغال غیر قابل توجیه اقتصادی هتل ها.
۱۵- فقدان بودجه مکفی وزارتخانه برای آگاه سازی و اطلاع رسانی و کمک به برنامه های تبلیغات برون مرزی تورگردانان ایران بویژه در بازارهای هدف گردشگری و نمایشگاه ها و رخدادهای بین المللی گردشگری.
۱۶- ارایه برنامه حمایتی از متصدیان و ذینفعان صنعت گردشگری، صنایع دستی و هنرهای ملی برای بهبود فضای کسب و کار در مقابل دستگاه های نظارتی و مداخله گر.
۱۷- تدوین برنامه ای منسجم، هدفمند و مصوب برای جهت دهی هزینه کردهای برون مرزی نهادهای دولتی و حاکمیتی برای تعدیل ایران هراسی .
۱۸- تدوین برنامه ای جامع برای جذب سرمایه گذاران و گردشگران ایرانی مقیم خارج از کشور و عفو عمومی همه فرزندان دور مانده از وطن.
۱۹- ساماندهی کامل فراینداطلاع رسانی، بازاریابی، جذب، ارایه خدمات و نظارت بر شبکه های گردشگری سلامت و درمان کشور .
۲۰- مشارکت و حمایت اصولی از کارآمد شدن تشکل های صنفی گردشگری برای اصلاح قوانین، مقررات و دستورالعمل ها و واگذاری امور تصدی گری به آنان به عنوان مدافعان و معتمدین اصلی این صنعت.
دکتر علی رحیم پور : کارشناس گردشگری – دهم مهرماه ۱۴۰۲ ![🌿](https://web.bale.ai/emoji-data/img-apple-64/1f33f.png)