اقتصاد و بیمه-سالهای ۹۸ و ۹۹ بود که اغلب شرکتهای پرداخت به نحوی در برنامههای بلند مدت خود خرید دستگاههای کارتخوان را کنار گذاشته و شتاب عظیمی از حرکت به سمت نرم افزارهای موبایلی براه افتاده بود.
اغلب شرکتها با سرمایهگذاریهای گسترده درحوزه اپلیکیشنهای پرداخت رقابت خود را در این بازار جدید شروع کردند و به بخش بزرگی از مشتریان خود (پذیرندگان)که دیدگاه سنتی بود توجهی نداشتند.
درآن زمان، موضوع درآمدزایی از این حوزه نیز خود چالشی بود که کمابیش شرکتهای پرداخت با آن سردرگریبان بودند، ولی هیجان موجود در این رقابت منجر به تولید و توسعه نرمافزارهای موبایلی زیادی شد.
این موضوع که با توجه به پیشرفت های تکنولوژی، پرداخت های متفاوت تری نیز وجود خواهد داشت، امری بدیهی است و شرکت های پرداخت در برنامه های بلند مدت خود بایداین انعطاف را برای تداوم حضور در بازار در خود داشته باشند.
ولی برای حفظ و بقا به عنوان بک بنگاه مالی لحاظ کردن شرایط فعلی و نگرش مشتری نیز مقوله مهمی است، چرا که دردو سال گذشته، شاهد بودیم که یکی از همین شرکت های پرداخت که تا رتبه های بالای بولتن شاپرک نیز رشد کرد و تمام اهتمام خود را روی آپ موبایلی سرمایه گذاری کرد درحال حاضر در رتبه های پایین جدول قرار دارد.
ناگفته نماند که در سال ۱۴۰۲ و با توزیع پایانه های اندرویدی توسطشرکت پرداخت الکترونیک سپهر میان پذیرندگان بانک صادرات ایران، مشخص شد که دستگاههای کارتخوان همچنان نقش مهمی در جذب مبلغ و درآمد را برای pspها دارند.
این شروع مجدد، شرکتهای psp را تحریک کرد که به استفاده از دستگاه کارتخوانهای اندرویدی روی آورند و با ایجاد ارزش افزوده روی این دستگاه ها و با هزینههای به مراتب کمتر نسبت به تامین ابزارهای جانبی مانند کیوسک و…، امکان ارائه سرویس های متنوعی را برای بخش زیادی از پذیرندگان فراهم کنند.
البته باید توان و تاثیر چابکی واحد های فنی شرکتهای پرداخت و یا شرکت های نرم افزاری که به عنوان پارتنر های شرکت های پرداخت در پیادهسازی نرمافزارهای تخصصی اقدام می کنند را در نظر داشت.
اگر به عملکرد شرکتهای پرداخت طی چند سال گذشته نگاهی داشته باشیم هر زمان که یک شرکت، تمرکز اصلی خود را روی یک گروه خاص از مشتریان قرارداده پایداری بیشتری در نگهداشت آن گروه مشتری داشته است.
نمونه بارز این موضوع شرکتی است که با سرمایهگذاری در حوزه پرداخت سامانه های جایگاه سوخت، بخش اعظمی از تراکنش های بازار را به خود اختصاص داد و بر اساس درآمد پایدار از همین محل، اقدام به جذب پروژه های بزرگ دیگری هم کرد.
موضوع دیگری که در حال حاضر مغفول مانده است، تلفیق نیازهای پنهان مشتری و ارائه خدمات متناسب با آن نیاز توسط شرکتهای پرداخت با تکیه بر device مناسب است.
به بیان دیگر، شرکتهای پرداخت به سبب رقابت فشرده در جذب منابع محکوم به شناسایی، تعریف و ایجاد نیاز های جدید برای مشتریان خاص خود با محوریت تمایز در چگونگی و سرعت در رفع محدودیت های مشتریان و در نهایت گسترش بازار مشتریان خود هستند که مسلما این امر تاثیر بسزائی در جذب تراکنش توسط شرکت های پرداخت خواهد شد.
در شرایط فعلی بیش از گذشته، ارزش زمان مشتری اهمیت و نمود دارد ولی متاسفانه رفتار های سینوسی اغلب شرکت ها در ایجاد سرویس پایدار و عدم ارائه ارزش افزوده های سفارشی سازی شده برای مشتریان در کوتاه ترین زمان ممکن ، موجب کوچ پذیرنده از یک شرکت و بانک به شرکت و بانک دیگر شده و همواره این افت تراکنش منجر به حرکت به سمت بخش دیگری از بازار توسط شرکت ها شده است.
در حالی که با رفع مشکلات و نقاط ضعف و پیاده سازی عواملی که بازگشت مشتریان را در پی داشته باشد می توانند تسلط در آن بخش بازار را در اختیار خود حفظ کنند.
در نهایت اگر هرشرکت پرداخت سهمی در رشد و توسعه بازار هدف مختص به خود داشته باشد، به این معنی که با پشتوانه بانک های عامل خود و با ایجاد نوآوری و خلق ارزش افزوده در حوزه تخصصی مشتریان خود اقدام کنند، امکان جذب بازار پایداری در همان گروه و یا طیف مشتری خواهد داشت.
صنعت پرداخت کشور در نهایت باید به سمتی حرکت کندکه شاهد هجوم همه شرکت های پرداخت به تمام گروه های پذیرندگان موجود در بازار نباشیم و هر شرکت طیف خاصی از مشتریان را به عنوان گروه اصلی مخاطب خود اختصاص دهد.
امیر امیدوار، معاون عملیات شرکت پرداخت الکترونیک سپهر